Adınla başlayan her şiiri bir bir yaktım şimdi. Başladı günüm geceye.. Ve yakmak için bir şiir daha. Mütemadiyen iç çektiren hatıralara gözyaşlarım kristal izler bırakır. Dökerim ortalığa istikrarlı acıyışları, küf yasları.. Harf harf dikerim yine yaralarımı.. Sahi, nedir bu göğsümün orta yerinde oluşan oyuğun nedeni? derinlerinde peyda olur kör bir bıçak tamda bu saatlerde. Büyütür, daha da büyütür.. Malum oldu mu sana da tahammül sınırlarını zorlayan sabrım.. Mühim değil; kapılar duvar, sığınaklar siper şimdilerde…
Seven yanlarım duman tüter. Dönemeçte birine rast gelirim, benzetirim sana, gidişine.. Mateme bürünür yürüdüğüm yol. Freni patlak araba gibi çarparım bir yere. İrkilirim, sen değilmişsin yine… Ve yine… Bir kaza sonucu ciğere saplanan şarapnel parçası gözlerin. Gibi diyemem, fazla. Bilemem, faili meçhul cinayet belkide. Yastığıma düşen her damla can verir. Kalemimden çıkan her sözcük adını kusar sayfama.. Sen buna sevmek dersin, ben hezimet. Sesin kulaklarımda, şarkıları bir bir infilak ederim. Ay bu gece hüzzam şarkılar çalamaz.
Anladım da üstelik, kalamayışını.. Gitmezsen değerin düşerdi. Söyleyemediklerim küfür gibi, anlayamadıkların ölüm.. Benim güzel yenilgim, yenilgiyle sonuçlanan dünyalık zaferim. Kokuşmuş şehrimi memleket kokusuna çevirenim, kursağımdaki hevesim; bir gece düşersem aklına, düşünmeden uyu
güneşe
daha var.
Müsade et, bu dünyayı kilitleyip çıkışımı vereyim. Seversen ansızın bir gün birini, yanma benim gibi
cehenneme
daha
çok var.
Elif Önsür
bakisacisiybu 